Dit is die eerste keer dat hierdie gesogte sampioen in Suid-Afrika gevind is. Vier truffels van tussen 80 en 190 gram is in ’n agt jaar oue eikeboomplantasie gevind. Volgens mnr. Neil van Rij, ’n landboukundige wat die bevestigende DNA-toetse gedoen het, is dit die begin van baie opslae in die bedryf in Suid-Afrika. “Ons produseer truffels gedurende Europa se somer, wanneer hulle nie vars truffels kan produseer nie en boonop ’n toeloop van toeriste ervaar. Die prys vir hierdie lekkerny is dan baie hoog,” maan hy.
Truffels kos tans soveel as € 1 000/kg (R13 500) in Europa, wat dit een van die duurste varsprodukte per gewig in die wêreld maak. Die pad na die eerste kommersiële truffel in Suid-Afrika was egter lank en, volgens mnr. Volker Miros, die besturende direkteur van Woodford Truffels, is die bedryf nog lank nie by sy bestemming nie.
Die swart truffel, soortgelyk aan die inheemse Kalahari truffel, Kalaharituber pfeilii, is ’n fungi wat in ’n simbiotiese verhouding met boom en plantwortels ondergronds groei. Die Kalahari truffel vorm deel van die woestyn-truffel familie en word meestal as ’n bykos gaargemaak en heel geëet. Die swart truffel daarenteen, weens sy gekonsentreerde smaak, word as ’n krui in kos gebruik en het ’n baie hoër kommersiële waarde as enige ander truffel.
Anderson het na ’n besoek aan Nieu Seeland tien jaar gelede die idee gekry om met hierdie sampioen te boer. Hy het 500 eikebome, wat met die spore van die Tuber Melanosporum fungi geokuleer was, op ’n halwe hektaar gevestig.
Alhoewel die truffels reeds aan die einde van die winter in 2014 gevind is, het die nuus eers onlangs gebreek toe daar onbetwyfelbare bevestiging was dat hierdie truffels wel die gesogte soort is. Die vier truffels is vir bevestiging na Van Rij gestuur nadat Anderson dit gevind het om te bepaal of dit wel die kosbare swart truffel, Tuber Melanosporum, en nie die Chinese of Duitse truffel is nie. Van Rij het dit bevestig, maar om seker te maak het hy dit na Italië gestuur.
“Professor Alessandra Zambonelli van Bologna Universiteit het na maande ook bevestig dat dit die gesogte sampioen is. Na ag jaar se wag maak dit ons verskriklik opgewonde,” verduidelik Van Rij.
“Die normale tyd vir truffels om in drag te kom op eikebome, is tussen sewe en 10 jaar. Ons het begin bekommerd raak, maar nog nie alle moed opgegee nie. Hierdie vier truffels is vir ons bewys dat truffels wél in Suid-Afrika geproduseer kan word,” verduidelik hy.
“Na die tweede wêreld oorlog was eike woude in Europa, die natuurlike habitat vir truffels, vinnig afgesaag om plek te maak vir olywe, druiwe en selfs residensiële en industriële ontwikkelings. Daarbenewens is baie van die ervare truffel-jagters en die truffel-kennis wat hulle deur generasies oorgedra het, in die oorlog oorlede. Die produksie van truffels in Europa het dus sedert die 1950's astronomies afgeneem terwyl die gewildheid daarvan skerp toegeneem het.
“Die vraag na truffels het die aanbod vêr oorskry en die prys het die hoogte ingeskiet en veral vir produsente in die Suidelike Halfrond wag daar groot geleenthede. Ons weet nou truffels kán in Suid-Afrika produseer word, maar nou moet ons die regte praktyke toepas om die produksie daarvan op koers te kry. Sommige produsente in Australië oes tot 100kg per hektaar per jaar, so die potensiaal is daar om baie geld te maak, maar dan moet ons bereid wees om berekende risiko’s te neem,” maan Miros.
