Die eetbare soorte onder hulle, waarvan die turksvy die bekendste is, het duisende jare gelede reeds oor die wêreld heen versprei. Die turksvy bestaan uit tot 90% water, en is hoog aan vitamiene A en C, asook suikers. Die stikstof- en proteïen-inhoud is egter aan die lae kant. 

Verskeie kaktussoorte het probleemstatus in Suid-Afrika bereik weens oormatige verdigting wat gewensde weiding verdring en toegang van mens en dier tot sulke besmette areas beperk. 

Benewens die gewone turksvy is ander voorbeelde: Cereus jamacara (nagblom), Harrisia jamacara (toukaktus), Opuntia aurantiaca (litjieskaktus), Opuntia imbricata (kabelturksvy). Kamele is van die diere wat kaktusplante kan vreet omdat hul monde spesiale aanpassing het om doringagte plantmateriaal te hanteer. 

Soos hierbo genoem is, is kaktusplante voedsaam en het dit hoë waterinhoud wat oorlewing in droogte kan beteken. Die kladodes (‘blare’ of ‘blaaie’) word aan vee gevoer in tye van droogte nadat die dorings afgebrand is. Proteïen-aanvulling behoort gedoen te word omdat kaktusplante se proteïen-inhoud laag is. 

Opuntia-soorte soos die turksvy is nie toksies as sulks nie, maar dit bevat hoë konsentrasies water-oplosbare oksaalsuur, wat die dood van mens en dier kan veroorsaak indien hoë hoeveelhede ingeneem word. Plante moet meer as 10% oksaalsuur op ’n droëmassa-basis bevat om skadelik vir mens en dier te wees. 

Ander plantsoorte met hoë oksaalsuur-inhoud sluit in Portulacaria afra (spekboom), Amaranthus-soorte (‘marog’), vygies en spinasie. Simptome van vergiftiging is maagpyn, vomering en verlamming van die senustelsel. Die woorde van die 16de eeuse wysgeer Paracelcus het hier betrekking: “Gif is in alles, niks is sonder gif nie; die verskil tussen voeding of geneesmiddel en gif is die dosis”. 

Diere, ingesluit kamele, sal vergiftig word indien hulle vir té lank aan té veel plantmateriaal met hoë oksaalsuur-inhoud blootgestel word.