Blykbaar is hierdie uitheemse indringerplant,oorspronklik van Suid-Amerika, die eerste keer in die 1970s in die Suid-Afrika opgemerk in die omgewing van die Voortrekkermonument in Pretoria. 

Klaarblyklik was storting van tuinafval wat sade van hierdie plant bevat het, die begin was, van 'n enorme probleem wat tans wyd in die subtropiese dele van die land waar reënval relatief hoog is, soos 'n veldbrand versprei. Hierdie kruidagtige plant wat skaars 50 cm hoog groei, neem veral grasveld oor waar dit so sterk kompeterend met grassoorte en ander kruidagtiges is, dat dit kort voor lank 'n area kan domineer. 

Die pienk plate blomme van digte stande pom-pom by Rietvleidam natuurreservaat is elke jaar welliswaar 'n aanskoulike gesig vir Pretorianers. In werklikheid is dit die tragiese gevolg van 'n uitheemse indringerplant wat gedy ten koste van nuttige plantsoorte. 

 Pom-pom word nie in noemenswaardige mate deur diere bewei nie en dit, tesame met 'n groot ondergrondse stingelmassa en duisende sade per plant wat tientalle kilometers deur wind gedra kan word, bevorder oorlewing, verspreiding en aanwas daarvan onder toestande wat ander, gewensde plante se getalle en groei inperk, soos byvoorbeeld beweiding en veldbrande. 

 Pom-pom bossie bied ook sterk weerstand teen onkruiddoders maar daar is wel verskeie middels vir beheer geregistreer, naamlik: pikloram, fluroksipir en metsulfuron-metiel (hierdie onkruiddoders is die aktiewe bestanddele in 'n verskeidenheid van onkruiddoderprodukte wat deur verskeie maatskappye bemark word). 

Raadpleeg kundiges by plaagdoder maatskappye vir advies oor onkruiddoderprodukte en hul aanwending.  

Prof Charlie Reinhardt. 

Landbouwetenskappe: Noordwes Univ, Potch Kampus dr.charlie.reinhardt@gmail.com