Gistermiddag besoek ’n nuwe pasiënt die spreek-kamer. ’n Pragtige, jong donkerkop – gegradueerde verpleegkundige met ’n kunstige bolstapel op die kop en ’n moderne bril.
“Ek’s baie bang,” sê sy met ’n skuinsweg-glimlag toe die assistent haar roep. “Jy is self ’n suster. Hoe’s jy dan nou so bang? Jy sal OK wees, man!” probeer ek troos.
“Nee, mevrou, ek kan uitdeel, maar ek kan nie vat nie,” antwoord sy skertsend.